Het bos

Geplaatst op door

Het bos

Ik loop er naar toe,
het komt op me af als een wereld.
Langzaam komen de geruisen dichterbij.
Wat zal ik er voelen, wat geeft het me?

Het is al laat,
mensen zal ik er niet tegenkomen.
De last-oorzaak,
ligt allang te slapen.

Ik wil erdoor heen.
Ik wil er iets achterlaten.
De last, die ik zo zwaar draag,
zal er lichter worden.

De kleine bomen worden groter.
Het is er donker.
De geluiden laten me voelen,
dat ik maar een kleine bezoeker ben.

Ik wordt opgeslokt in het geheel.
Hier heb ik niets te vertellen,
de macht van het bos.
Ik pas me aan.

Niet bang worden,
doorlopen, het is alleen maar bos.
Maar toch,
is dat wel zo?

Ik ga op een bankje zitten,
en ben van het bos.
Wat ben ik toch klein,
accepteer dat nu toch.

Gevoelens dragen zich aan.
Even op een rijtje,
de wind helpt me,
van links naar rechts, achter me.

De sterrenhemel boven me.
Ik kleine mens,
maak me druk,
als klein molecuultje.

Het bos heb ik gevoeld,
terug naar mijn wereld.
De wereld van ontbossing,
dag lief bos.

Ger Broeder